In Memoriam Freek Verhoeven, Buitengewoon Lid van Verdienste van Phocas

15 april 1946 – 15 oktober 2018

Vandaag dinsdag 16 oktober heeft het bestuur van N.S.R.V. Phocas in een spoed A.L.V. oud prof-coach Freek Verhoeven tot buitengewoon lid van verdienste van Phocas benoemd. I.v.m. een ernstige ziekte en plotselinge achteruitgang is de procedure versneld doorlopen. Tot onze grote spijt is Freek al op 15 oktober overleden maar gelukkig heeft hij nog bewust meegekregen dat de procedure gaande was. Phocas is inmiddels een periode van rouw ingegaan.

Oud Phocas betreurt het overlijden van deze fantastische man met een groot hart voor Phocas aan wie Phocas veel te danken heeft. Wij wensen zijn familie heel veel sterkte bij dit verlies. Zoals ook in de Gelderlander vermeld stond vandaag, is er a.s. zaterdag 20 oktober van 14.00 tot 16.00 uur een afscheidsbijeenkomst in het Wijnbouwcentrum waarbij ook een glas op Freek zal worden gedronken.

Het is zeer terecht dat Freek benoemd wordt tot buitengewoon lid van verdienste zoals uit onderstaande korte samenvatting van zijn tijd bij Phocas moge blijken.

Na een korte carrière bij de luchtmacht en opleiding tot sportleraar raakt Freek Verhoeven in eerste instantie in afwachting van de studie geneeskunde in 1974 als trainer via het sportcentrum betrokken bij Phocas. Een van zijn opdrachten is om de roeisport te professionaliseren. Hij heeft tevoren nog nooit zelf geroeid maar dat blijkt geen enkel beletsel om met veel enthousiasme de rol van prof-coach op zich te nemen. Freek leert snel roeien daarin begeleid door o.a. Nanning Pesman en roeit in 1977 zelfs als invaller mee tijdens de Head of the River. Hij fietst vele honderden kilometers mee met top-coaches in het hele land om snel op hoog niveau te kunnen coachen.

Freeks belangrijkste en blijvende bijdrage aan Phocas is de doorgaande professionalisering van de begeleiding van de roeiers. Hij is in die tijd een altijd aanwezige vraagbaak, hij ziet overal mogelijkheden om te innoveren door middel van materiaal, coachmethoden en nieuwe kennis. De basis voor dat alles is midden jaren ’70 al wel binnen de vereniging aanwezig, maar Freek jaagt het proces naar de hoogste versnelling. Er wordt een motorbootje gekocht waarmee videobeelden van ploegen worden gemaakt die direct daarna op het botenhuis kunnen worden geanalyseerd, en het Sportcentrum ondersteunt de aanschaf van videoapparatuur (toen héél modern). Dankzij de persoonlijke inzet van Freek wordt in het sportcentrum een krachthonk ingericht, in die tijd nog met geringe middelen maar met veel effect. Hij blijft hameren op ‘meten is weten’, zowel in de boot als op het land (conditie- en krachttrainingen), en dwingt – op vriendelijke, humorvolle maar onontkoombare wijze – om traditionele coachwijsheden los te laten. Freek helpt tot eind jaren ’80 om Phocas tot een innovatieve roeivereniging te maken. Die stimulans is essentieel geweest voor successen die onze roei(st)ers in die jaren behaalden: deelname aan WK’s (de zilveren Phocas-Aegir 2- in 1981, de nationale 8 in 1985) en allerlei andere grote toernooien. En het dan opgebloeide regioroeien (nu: competitieroeien) heeft evenzeer in al die jaren op zijn onvermoeibare inzet mogen rekenen.

Aan het eind van de jaren ’80 wordt hij steeds meer ingezet voor andere taken in het sportcentrum en als adjunct-directeur moet hij zijn actieve rol voor Phocas wat afbouwen . Toch blijft hij ook daarna nog voor veel roeiers, zowel wedstrijdroeiers als regioroeiers, belangrijk door zijn conditietrainingen en krachttrainingen in het sportcentrum. Hij heeft altijd een speciale plek voor Phocas in zijn hart gehouden. De laatste jaren heeft hij ook als coach begeleider bij Oud Phocas en bij het opnieuw oprichten van Oud Phocas een rol gespeeld. Phocas heeft veel aan Freek te danken.