Geschreven door een van de roeiers van de EJD
Op zondag 12 december 2021 kregen 11 vrouwen dan eindelijk dat verlossende telefoontje. Na maanden heel hard trainen én alles geven wat je hebt, was daar dan dat moment. Wij mochten, samen met twee stuurtjes, 4 coaches én onze profcoach strijden voor de eer en glorie van de N.S.R.V. Wauw!
Door Corona moesten we nog even geduld hebben om in onze prachtige boot de Waalhuiler te gaan strijden, maar één ding was al duidelijk: wij gingen er alles, maar dan ook alles aandoen om dat felbegeerde blik binnen te halen. De laatste keer dat dit namelijk gebeurde was in 2016. Dit ging natuurlijk niet vanzelf, en wat hebben we hier dan ook hard voor moeten werken. Van trainingskampen in zowel Nederlands als in België, ontzettend veel trainingsuren maken én ook weer ontzettend goed herstellen.
De eerste wedstrijden verliepen niet soepel, we werden bijna laatste op de Heineken. Toen kwam de Head, een wedstrijd van 8km met 8 sprinters. Totaal geen verwachting, want wat moet je anders. Ineens werden we daar 4e?! Huh?! Is het dan toch mogelijk? Dit was een soort hapje proeven van een lekkere taart, en daarmee was de toon gezet.
We gingen nog harder werken én nog meer onszelf geven. We werden beter en beter, maar ook sterker. En we wilde het zo ontzettend graag. Toen was daar de Northwave Regatta. Een wedstrijd die we eigenlijk niet wilde starten, want het was maar één 2km en we wilde misschien die tijd stoppen in een trainingskamp op ons eigen botenhuis. Maar toch gingen we naar de Northwave, dan konden we namelijk ervaring opdoen en daar weer van leren.
We startten gelijk de a-finale. De focus stond aan, en we wilde een goede race varen voor onszelf. We startten goed weg en we kregen al snel een voorsprong op de andere boten. We konden het niet geloven, maar we bleven maar gaan en gaan. Onze stuur Thalia riep de perfecte calls, want we creëerden steeds meer ruimte tussen ons en de andere boten. We konden het nog steeds niet geloven, maar het ging goed en we gingen hard. Alles zat goed: we zaten gelijk, we waren aan het schuiven én vooral hard aan het roeien.
Toen kwamen we over die finish en waren we gewoon eerste! Wow! Dit was zo een ontzettend mooi moment die we allemaal echt niet meer zullen gaan vergeten. Iets waar we met z’n alle zo lang en hard voor hebben gewerkt wordt nu gewoon beloond met een prachtige blik. Dit hebben we dan ook goed gevierd tijdens onze fantastische blikborrel. Voor nu nemen we onze rust en genieten we van dit mooie moment, maar na de zomer willen we meer, want wij zijn nog niet klaar..