Na 10 prachtige jaren als lid van de NSRV Phocas was het zaterdag 24 september dan toch tijd geworden om lid af te worden. Nou ja lid af worden, ik werd die dag eigenlijk lid van oud-phocas. Ik zou graag willen zeggen dat het een prachtige zonovergoten dag in september was maar, helaas het was een grijze en regenachtige dag. Een dag die toch wel een beetje pastte bij mijn gevoel. Ik vond het toch wel moeilijk om na 10 jaar afscheid te nemen van de vereniging die mij zo veel plezier heeft gegeven en waar ik zo veel leuke mensen heb ontmoet. Gelukkig werd ik warm onthaald door oud-Phocas bij het Wylerbergermeer. Vele bekende gezichten zaten onder de tent te wachten totdat ons exauguratie/inauguratie diner zou beginnen. We begonnen het diner met een glaasje bubbels waarna al snel de vele herinneringen uit onze Phocas tijd naar boven werden gehaald. Het diner was uitstekend verzorgd met als hoogtepunten de soep van Lily en de taart van Maarten.

Toen we het diner achter de kiezen hadden, kregen we te horen dat het tijd was om de Phit lopers het Haemellied te leren. Het einde van mijn Phocas tijd kwam toch echt dichtbij. Met een tafel mede oud gediende leerden we een groepje nog eenmaal het Haemellied aan. Uiteraard hadden onze Phit lopers al snel het prachtige verenigingslied onder de knie maar was het wachten tot de rest van de tent ook zo ver was. Nadat we met de hele tent gebroederlijk het Haemellied hadden gezongen, was het tijd voor de exauguratie ceremonie. Met een knoop in mijn buik liep ik het podium op. Ik keek nog een keer de tent door, op zoek naar de vele bekende gezichten die aanwezig waren. Bob gaf een prachtige speech en met een sprenkeltje maas-waal kanaal water waren we lid af en werden we lid van Oud Phocas. Nog eenmaal werd het Haemellied ingezet. Het besef dat ik echt lid af was kwam toen pas echt binnen. Alle mooie herinneringen uit mijn Phocas tijd kwamen naar boven en met tranen in mijn ogen en over mijn wangen zong ik de laatste regels van het Haemellied. Ik liep het podium af, gaf mijn roeimaatje Wietze een knuffel en liep de tent uit. Nog een keer keek ik achterom naar de tent waar de cantus van start ging. Dankjewel Phocas voor 10 geweldige jaren. Het is mooi geweest en het is mij een eer om lid te zijn van Oud Phocas.

Thom Joosten